Amerykanin pochodzenia polskiego, architekt i rzeźbiarz samouk. Nigdy nie uczęszczał na zajęcia ze sztuki. W młodości eksperymentował, rzeźbiąc w drewnie i kamieniu. Po ukończeniu technikum podjął pracę w stoczni, gdzie zaczął rzeźbić w drewnie, co uczyniło zeń cenionego twórcę mebli artystycznych. Jego pierwszą rzeźbą w marmurze było popiersie sponsorującego go bostońskiego sędziego Fredericka P. Cabota.
W 1932 przeprowadził się do Hartford w stanie Connecticut, gdzie zaczął rzeźbić zawodowo. Już wkrótce sprzedawał swoje prace w Bostonie, Nowym Jorku i na obszarach Nowej Anglii. W 1939 rzeźbiarz Gutzon Borglum zaproponował mu stanowisko asystenta przy tworzenia monumentalnego dzieła – Głów Prezydentów w ścianie góry Mount Rushmore w Górach Czarnych w Dakocie Południowej. W tym samym roku jego marmurowe popiersie Paderewskiego zdobyło pierwszą nagrodę na Wystawie Światowej w Nowym Jorku.
Podczas prac na Mount Rushmore zgłosiło się doń kilku wodzów indiańskiego szczepu Lakota z zapytaniem, czy nie podjąłby się stworzenia pomnika honorującego Indian.
Ziółkowski natychmiast przystąpił do planowania pomnika Szalonego Konia, na który Indianie przeznaczyli 200-metrową skałę w Górach Czarnych. Korczak wykupił suchą górę i okoliczny teren od rządu USA w zamian za inną swoją posiadłość. Projekt wkrótce był przygotowany, ale zaczęła się wojna. Ziółkowski wstąpił na ochotnika do armii amerykańskiej, ale został ranny w Normandii podczas lądowania na plaży Omaha i wrócił do USA.
W 1947 przeniósł się na stałe w Góry Czarne i rozpoczął tworzenie największej rzeźby świata (ukończona będzie miała 180 m wysokości i 210 długości, w samej głowie wodza mogłyby się zmieścić wszystkie głowy prezydentów z Mount Rushmore). 3 czerwca 1948 dokonano pierwszej kontrolowanej eksplozji dynamitu. W 1950 Ziółkowski ożenił się z Ruth Ross, entuzjastką sztuki, która została wcześniej jego asystentką.
Jego późniejsze projekty zapewniły mu miejsce wśród najbardziej uznanych artystów stulecia.
