Vangelis zaczął zajmować się muzyką jako czteroletnie dziecko. W wieku lat sześciu, jako kompletny samouk, wystąpił po raz pierwszy przed publicznością prezentując kompozycje własnego autorstwa. Już wtedy wszystkich zachwyciła unikalna technika gry młodego muzyka.
W latach 60. młody Vangelis zamieszkał w Paryżu, gdzie odbył trzyletnią „inicjację” występując z grupą Aphrodite’s Child, która stała się jedną z najpopularniejszych grup musicalowych w Europie. W tym czasie zainteresował się elektroniką. W efekcie powstała jego słynna poeme symphonique „Fait Que Ton Reve Soit Plus Long Que la Nuit”, a następnie album „Earth” oraz porywająca muzyka filmowa do obrazów o sztuce i naturze autorstwa Frederica Rossifa, ze słynnymi soundtrackami „L’apocalypse des Animaux” i „Opera Sauvage”.
W latach 70. Vangelis opuścił Paryż i udał się do Londynu, gdzie założył własne studio/laboratorium nagraniowe, co umożliwiło mu dalszy rozwój własnych teorii na temat muzyki i dźwięku. „Heaven And Hell”, „Albedo 0.39”, „Spiral”, „Beaubourg”, „China”, „See You Later”, jak zwykle skomponowane, wykonane i wyprodukowane przez Vangelisa, to przykłady idealnego połączenia akustycznego i elektronicznego instrumentarium, które przyniosło jego pionierskim dokonaniom akceptację i uznanie na całym świecie.
Na początku lat 80. artysta wydał dwie płyty z muzyką tradycyjną z gościnnym udziałem greckiej aktorki Irene Papas, a także serię albumów z członkiem grupy Yes, Jonem Andersonem.
W 1982 roku Vangelis został uhonorowany Oscarem za ścieżkę dźwiękową do „Rydwanów Ognia”. Na swe kolejne projekty filmowe wybrał mroczną przepowiednię Ridleya Scotta „Blade Runner”, politycznie niebezpieczny film Costasa Gavrasa „Missing” oraz poruszającą „Antarcticę” Koreyoshi Kurahara. Wszystkie trzy projekty odniosły spory sukces zarówno komercyjny jak i artystyczny, a „Antarctica” okazała się najbardziej kasowym filmem w dziejach kinematografii Japońskiej.
W latach 80. Vangelis zaczął współpracować także z teatrem i baletem. W 1983 roku skomponował muzykę do wystawionej w Epidavros, antycznym greckim amfiteatrze, sztuki teatralnej „Elektra” z udziałem Irene Papas w reżyserii Michaela Kakoyannisa. Vangelis jest także autorem oryginalnych ścieżek dźwiękowych do baletów „Frankenstein, Modern Prometheus” (1985) i „The Beauty And The Beast” (1987), oba w choreografii Wayne’a Eaglinga i w wykonaniu Royal Ballet w londyńskim Covent Garden. Artysta kontynuował także współpracę z twórcami filmów pisząc muzykę do „The Bounty”, filmu, w którym wystąpili Anthony Hopkins, Mel Gibson i dopiero rozpoczynający karierę Daniel Day Lewis. Vangelis wydał w tym okresie również trzy płyty: „Direct”. „Mask” i „Themes”. Współpracował także z telewizją, pozwalając na wielokrotne wykorzystanie swej muzyki w serii „Cosmos” z udziałem astronoma Carla Sagana.
W 1989 roku Vangelis otrzymał nagrodę Maxa Steinera przyznawaną co roku kompozytorowi i wykonawcy wybitnej muzyki filmowej. Równocześnie z nagrodą upamiętniającą uznanego kompozytora i jedną z najważniejszych legend przemysłu filmowego, Vangelis otrzymał Hall of Fame Award w uznaniu jego niestrudzonych wysiłków kompozytorskich, których efektem jest tworzenie tła muzycznego nadającego filmom dostojeństwa i klasycznego artyzmu.
Lata 90. artysta zainicjował wydaniem płyty „The City”. W1992 roku w Paryżu Vangelis skomponował i nagrał muzykę do thrillera psychologicznego „Gorzkie Gody” w reżyserii Romana Polańskiego oraz wkrótce potem do epickiego filmu przedstawiającego historię życia Krzysztofa Kolumba zatytułowanego „1492 – Conquest Of Paradise” w reżyserii Ridleya Scotta. Motyw przewodni do filmu Scotta wspiął się wkrótce na szczyty list przebojów na całym świecie, a w Niemczech stał się najlepiej sprzedającym się albumem w historii. W tym samym roku Vangelis wzbogacił swą kolekcję o dwie cenne nagrody: otrzymał z rąk francuskiego ministra kultury Jacka Langa nagrodę Chevalier Award of Arts & Letters, a w rok później wręczono mu Apollo, niezwykle prestiżową nagrodę greckiego przemysłu muzycznego, przyznawaną przez Friends of The Athens National Opera Society. Mniej więcej w tym samym czasie Vangelis nawiązał wieloletnią współpracę z filmowcem i naukowcem Jacques’em Cousteau komponując, nagrywając i produkując muzykę do wielu jego filmów, min. „We Cannot Permit”, którego premiera odbyła się podczas Rio Earth Summit w 1992.
W roku 1994 artysta wydał poszerzoną o kilka nowych utworów skomponowaną w 1982 roku ścieżkę dźwiękową do filmu „Blade Runner”. Przez wielu krytyków filmowych “Blade Runner” uznany został za jeden z najlepszych obrazów XX wieku, a ścieżka dźwiękowa autorstwa Vangelisa, wedle zamieszczonej w sieci opinii jednego z krytyków, „stała się dziełem równie kultowym co film”.
W 1995 roku Vangelis zainspirowany geniuszem słynnego malarza El Greco, poprowadził wraz z ateńską National Art. Gallery kampanię , której celem było umożliwienie Grecji kupna wizerunku Świętego Piotra pędzla El Greco i stworzenie funduszu powierniczego, dzięki któremu National Galery mogłaby nabywać kolejne dzieła sztuki. W tym celu artysta nagrał płytę “A Tribute to El Greco” (wystąpili na niej Montserrat Caballe, wspaniała hiszpańska sopranistka oraz grecki tenor Konstantinos Paliatsaras), która ukazała się w limitowanej (3 000 egzemplarzy) edycji i sprzedawana była wyłącznie przez National Gallery jako dzieło sztuki.
Międzynarodowa popularność twórczości Vangelisa oraz jego zafascynowanie Wszechświatem, sprawiły, że Minor Planet Center Międzynarodowego Związku Astronomicznego w Smithsonian Astrophysical Observatory nazwało jego imieniem małą planetę. Asteroid 6354 położony pomiędzy Jupiterem a Marsem, któremu w 1995 roku oficjalnie nadano imię „Vangelis”, jest oddalony od słońca o 247 milionów mil, a okrążenie go zajmuje mu 4.33 lata. W jego pobliżu znajdują się planety Beethoven, Mozart i Bach. W tym samym roku Vangelis wydał także kolejną płytę zatytułowaną „Voices” na której usłyszeć można głosy Paula Younga, Caroline Lavelle i Stiny Nordenstam.
W 1996 roku kolekcja nagród Vangelisa powiększyła się o kolejne trofeum – podczas odbywających się w Monte Carlo pod patronatem księcia Alberta z Monaco The World Music Awards przyznano mu nagrodę dla artysty greckiego, który sprzedał największa liczbę płyt na świecie. W tym samym roku na rynku ukazała się kompilacja „Portraits” oraz płyta „Oceanic”. Ponadto Vangelis skomponował i nagrał ścieżkę dźwiękową do filmu Yannisa Smaragdisa „Cavafy” będącego poruszającym portretem uznanego greckiego poety Constantinosa Cavafy. Za muzykę do tego filmu otrzymał dwie nagrody dla Najlepszej Ścieżki Dźwiękowej na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych w Belgii i Hiszpanii (Flanders International Film Festival i Valencia International Film Festival). W roku 1997 podczas The World Music Awards w Monte Carlo Vangelis ponownie został uznany za najlepiej sprzedającego się artystę greckiego na świecie.
W 1998 roku płyta w hołdzie El Greco, została w końcu dopuszczona do normalnej dystrybucji i ukazała się w sklepach muzycznych na całym świecie.
W roku 1999 Vangelis skomponował muzykę będąca oprawą odsłonięcia oficjalnego symbolu Igrzysk Olimpijskich 2004, a także muzykę, która będzie towarzyszyć temu wizerunkowi za każdym razem, gdy ukaże się on publicznie. Artysta wydał także retrospektywny album „Reprise” będący przeglądem dziesięcioletniego okresu jego twórczości.
W lipcu 2001 roku Vangelis zaprezentował monumentalne wykonanie „Mythodei”, symfonii chóralnej swojego autorstwa, które miało miejsce w Olimpijskiej Świątyni Zeusa w Atenach i było pierwszym wielkim koncertem zorganizowanym w tym opustoszałym zabytku. Podczas koncertu wystąpiły światowej sławy sopranistki Kathleen Battle i Jessye Norman z towarzyszeniem orkiestry, 120 osobowy chór, 20 perkusistów oraz sam autor grający na organach elektronicznych. „Mythodea” wybrana została przez NASA jako muzyka, która towarzyszyć ma misji Mars Odyssey. Jest to pierwszy projekt Vangelisa zrealizowany dla Sony Classical, a zobaczyć go będzie można w telewizji, ukaże się także na płytach CD oraz na DVD.
Źródło: http://muzyka.onet.pl/0,69571,69571,biografie.html